تو را من چشم در راهم
                          

                          در دامن دلم چو ترنجی نشسته ای
زیباترین تبحر دستم بریدن است
                          

                          افتاده به حوض دلم آن ماهی عشقت،
فیروزه ای و سرخ چه پیوند قشنگی
                          

                          تن زده ام آغوشت را،
چقدر به من می آیی
                          

                          عشق را قبل از تو دور از عقل می دیدم ولی، با تو دیدم عشق عقل را نیز بالا می برد
                          

                          تا کی به تمنای وصال تو یگانه، اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
                          

                          دوستَش دارم ، دوستَم دارد ..
وَ این عاشقانه ترین
داستان کوتاه دُنیاست ..
                          

                          و
چه
عطری
بهتر از
رایحه ی ناب تنت،
که به صبح دل من
ناب ترین ناب شدی…
                          

                          تو مرا جان و جهانی،
 چه کنم جان و جهان را
                          

                          هیچ راهی دور نیست وقتی جهانم آغوش توست
                          

                          کنارت هر کجا باشم کمی عالی تر از خوبم
                          

                          همه چیز از دور قشنگ بود تو از نزدیک
                          

                          هر کجا عشق آید و ساکن شود، هر چه ناممکن بود  ممکن شود
                          

                          تو پنهانی ترین دلتنگی منی
                          

                          زندگی چیست ؟ عشق ورزیدن، 
زندگی را به عشق بخشیدن
                          

                          آفاق را گردیده‌ام، مهر بُتان ورزیده‌ام
بسیار خوبان دیده‌‌ام، امّا تو چیز دیگری

                          

                          خدا یار باشد، دشمن هزار باشد
                          

                          از صبح پردوه سوز، خدایا نگاه دار
این رازها که ما به دل شب سپرده‌ایم

                          

                           یا رب از عرفان مرا پیمانه‌ای سرشار ده
چشم بینا، جان آگاه و دلی بیدار ده

                          

                          هر کسی را سر چیزی و تمنای کسی است
ما به غیر از تو نداریم تمنای دگر

                          

                          با عزم خویش هیچ یک این ره نمی‌رویم
کشتی، مبرهن است که محتاج ناخداست

                          

                          من که اصرار ندارم تو خودت مختاری
یا بمان یا که نرو یا نگه ات می دارم
                          

                          هراز گمشده را در نماز می یابی
چرا به فکر خود ای بی خبر نمی افتی؟

                          

                          خدا باشد به نزد اهل بینش
نگهدار نظام آفرینش

                          

                          خداوندا حضوری بخش ما را
اجابت کن به فضلت این دعا را

                          

                          برگ درختان سبز پیش خداوند هوش
هر ورقش دفتری است معرفت کردگار

                          

                          ما به دنبال خدا، گم کردگان خویشتن
در گذار عمر سرگرم چه بودیم؟ ما و من !!

                          

                          الهی
ما همه بیچاره‌ایم و تنها تو چاره
و ما همه هیچ کاره‌ایم و تنها تو کاره

                          

                          بندگان در بند خویش‌اند، از کسی یاری مخواه..
از خدا باید بخواهی تا "منِ اویَت" کند!
                          

                          کنارت هر کجا باشم کمی عالی تر از خوبم
                          

                          تویی به جای همه، هیچکس به جای تو نیست
                          

                          همه چیز از دور قشنگ بود تو از نزدیک
                          

                          مپرس از من چرا درپیله ی مهر تو محبوسم
که عشق از پیله های مرده هم پروانه می سازد

                          

                          چه خوب است انسان روحی را یافته باشد تا در میان آشوب طوفان ها در بسترش آرام گیرد
                          

                          و تو را به هیچ اتفاق بهتری نخواهم داد
                          

                          آن دم که با تو باشم یک سال هست روزی
وان دم که بی تو باشم یک لحظه هست سالی (حافظ)

                          

                          به خود آمدم انگار تویی در من بود
                          

                          ای برق خنده هایت از آفتاب خوش تر
                          

                          من تماشای تو می کردم و غافل بودم
کز تماشای تو خلقی به تماشای منند
 گقته بودی که چرا محو تماشای منی
و چنان محو که یکدم مژه بر هم نزنی
 مژه برهم نزنم تا که ز دستم نرود
 ناز چشم تو بقدر مژه بر هم زدنی  (هوشنگ ابتهاج)

                          

                          امید وصل تو جانم به رقص می آرد
                          

                          رو به هر سو می کنم تنها فقط تصویر توست
                          

                          هزار کاکلی شاد در چشمان توست
هزار قناری خامش در گلوی من
عشق را ای کاش زبان سخن بود  (احمد شاملو)

                          

                          عشق شادی ست، عشق آزادی ست، عشق آغاز آدمی زادی ست  (هوشنگ ابتهاج)
                          

                          زندگی چیست؟ عشق ورزیدن     زندگی را به عشق بخشیدن
زنده است آن که عشق می ورزد    دل و جانش به عشق می ارزد  (هوشنگ ابتهاج)

                          

                          چشم بد از روی خوبت دور باد
                          

                          با آن که دلم از غم هجرت خونست
شادی به غم توام ز غم افزونست
اندیشه کنم هر شب و گویم یا رب
هجرانش چنین ست، وصالش چونست؟

                          

                          هرکه شد محرم دل در حرم یار بماند
وان که این کار ندانست در انکار بماند
از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند (حافظ)

                          

                          هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما (حافظ)

                          

                          اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من
دل من داند و من دانم و دل داند و من
خاک من گل شود و گل شکفد از گل من
تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من (مولوی)

                          

                          بی همگان بسر شود بی تو بسر نمی‌شود
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود
دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو
گوش طرب به دست تو بی تو بسر نمی‌شود (مولوی)